Hello..!! sorry sbb dh lama xdak e3 baru. skang neh saya akn upload citer baru.. cadang nk buat cerpan je, tp tataw lah kowt2 tlebih jd e-novel.. Sorry I love you ni, adik saya punya idea. saya tlg tlis and tambah2 idea.. credits to my sister, ainaa.. please enjoy ye..

Luahkan je


ShoutMix chat widget

Thursday, July 30, 2009

Kau dan aku 4



Part 4.

‘Argh…meluatnya dengan beruk tu. Natalia pun asyik sebelahkan beruk tu. Geramnya!!!!’

Nak tau apa jadi kat Emillia??? Lu pikirlah sendiri…hehehe. Tak pe meh aku citer kat korang.

“Woi minah…!!!” jebon mana ntah panggil aku minah ni… aku ada nama lah jebon.

“Ko pehal panggil aku minah? Apa!!?? Ingat aku tak ada nama nak panggil aku minah. Aku ada nama lah BERUK…” makin hangin satu badan lah aku bila beruk tu yang panggil aku. Apa dia tak dengar ke time Puan Maryam pangil aku Emillia? Ke memang ada problem tak dengar atau lebih dikenali sabagai pekak. Badak pun tak pekak macam dia rasanya.

“Cakap kat orang,dia pun sama. Aku kan dah cakap kat kantin tadi nama aku Faez Hakimi. Kau ni pekak ke apa?”

“Okey! Untuk pengetahuan kau,nama aku Emillia Natasha. Pesal kau panggil aku? Nak gaduh lagi ke?”tanyaku sambil menjelingnya.

“Pehal aku nak gaduh pulak? Saja je nak kenal. Okeylah Cik Emillia Natasha,aku blah dulu. Jalan tu tengok-tengok sama,jangan langgar orang lagi.”katanya lalu meninggalkan aku.

“Argh… sengal betul lah beruk ni… dia yang langgar aku,kata aku langgar dia pulak.”

“Biarlah dekat dia. Lagipun hal tu kan semalam punya,tak payah lah dok mengungkit. Sudah-sudah lah.”sampuk Natalia. Aku hanya menjeling dan berlalu meninggalkannya.

Haa… dah tau apa jadi kat Emillia kan? So layan lah citer seterusnya.

“Millia..!!! Mari turun makan.”kedengaran suara Abang Emmir di luar bilikku.

“Mama masak apa?”tanyaku sambil membuka pintu bilik. Tersengul muka abang tercintaku. Alah…!!! Tengah main mesej ngan Natalia lah tu.

“Entah. Pergilah tengok,” katanya lalu terus meninggalkanku. Sejak dia kapel dengan Natalia,bukannya nak layan aku macam dulu. Ni yang sedih ni. Dah lah aku yang matchingkan diorang,bukannya nak cakap tima kasih ke,apa ke. Ni tak buat dek aje kat aku.

“Mama!!! Tengok abang tu,dah ada makwe tak nak layan Millia… dah lah makwe dia tu jahat,kejam,tak ada hati perut. Macam manalah boleh tersangkut?”aku terus turun mengadu pada mama. Hehehe,bab mengadu ni bagi aku. Sebab tu lah abang selalu panggil aku reporter.

“Biarlah kat dia. Abang kamu tu payah nak bercinta. Sekali dah bercinta habislah. Tak dilayannya orang lain. Biar aje kat dia, Millia kan ada mama?”ni yang aku sayang mama ni. Hahaha… abang tak boleh manja dengan mama. Mama aku dah reserve.

“Ni yang Millia sayang mama ni. Abang tak leh join sebab abang dah ada Natalia. Buek…!!!”kataku pada Abang Emmir yang baru masuk ke ruang makan. Siap jelir lidah kat dia lagi.

“Budak ni…abang kerat lidah tu baru tau. Mama tengoklah Millia ni. Manja sangat.”katanya pada mama pula.

“Alah,abang ni. Mengalahkan budak kecik. Nak mengadu jugak… sibuk jelah Millia nak bermanja dengan mama.”kataku lalu memeluk mama.

“Dah-dah. Abang, Millia duduk. Kita makan.”kata mama apabila abang nak buka mulut buat serangan balas. Aku menjelirkan lidah padanya sekali lagi.

“Abang baca doa.”ujar mama setelah semua siap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ @@@@@@@@@@ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“Hai Natasha,” baru je sampai sekolah ada orang panggil nama aku. Betul ke? Bukan aku sorang je dalam sekolah ni nama Natasha,ramai lagi. So,dengan muka yang selamba aku meneruskan langkah ke tempat duduk ku dengan yakinnya.

“Wei, minah! Ko tak dengar ke aku panggil ko?”minah mana pulak ni?

“Ko panggil aku ke?”tanyaku pada Natalia.

“Mana ada. Faez lah panggil kau.”katanya lalu menghalakan kepalanya ke arah Faez yang berada lebih kurang 3 kaki dariku.

“Kau ke? Ingatkan sape lah mangkuk yang panggil aku Natasha tadi. Lain kali panggil aku Millia. Tulah mangkuk sangat. Tak paham bahasa Melayu.” sindirku pedas.

“Aku punya sukalah nak panggil kau apa pun. Tu hak aku. Lagipun aku rasa nama Natasha lagi sedap dari Millia. Macam Milo dah aku dengar.”amboi sesedap rasa ditambah perisa lagi dia kutuk nama aku. Tau lah Milo tu fevret aku. Suka hati je kata nama aku dengar macam Milo.

“Wahai beruk dari hutan belantara yang tidak diketahui asal usulnya,yang ko sibuk tu apsal? Aku punya suka lah nak guna nama Millia ke,Natasha ke Milo ke, yang ko sibuk apsal? Nak jadi Mamu Jarum?” kataku pula.

“Woi Milo,aku punya sukalah nak sibuk ke apa ke. Aku tegur ko sebagai seorang kawan.” kawan pulak.

“Ooi beruk, ko ingat aku kebulur sangat ke nasihat kau tu? Boleh jalan lah. Ingat hensem sangat lah tu. Tok wan aku lagi hensem lah, jangan kan tok wan, moyang aku yang dah bongkok sabut lagilah hensem.”

“Ya ke? Boleh aku jumpa diorang? Nak lah tau hensem macam mana. Betul ke lagi hensem dari aku.”eh mamat ni… tok wan ngan moyang aku pun kau nak jumpa? Tak dak orang lain nak jumpa dah ke?

“Boleh… moyang aku ada dekat Kampung Batu Tiga. Ko pergilah cari kat Tanah Perkuburan Islam, Kg. Batu Tiga. Tok Wan aku pulak kat Brunei.”kataku pula.

“Moyang ko dah meninggal dah pun. Macam mana ko tau dia lagi hensem dari aku? Temberang sangat lah tu,”sindirnya pula.

“Aku tengok gambar dia lah. Apa ke blur sangat kau ni,”sindirku.

“Minah ni…ko memang…”tak sempat dia habiskan ayatnya Cikgu tersayangku dah masuk. Dengan jambul terlebih kembangnya itu.

“Cikgu Jambul Terlebih Kembang dah masuklah pulak…tunggu kau!”katanya lalu kembali ke tempatnya.

‘Cikgu Jambul Terlebih Kembang? Suka hati dia aje nak panggil cikgu kesayangan aku Cikgu Jambul Terlebih Kembang. Nanti kau!!’

“Okey hari ni saya tak dapat mengajar kamu. Saya akan berikan kamu tugasan berkumpulan. Saya akan agihkan kamu berdua-dua kerana kelas kamu ada pelajar baru kan? So, jadi 36 orang lah kan,” katanya panjang lebar. Fuh… lega dia tak mengajar. Kalau tak makin berserabut lah otak aku yang sememangnya berserabut.

“Emillia,saya nak kamu pergi ke bilik guru dan ambil tugasan kawan-kawan kamu di atas meja saya. Awak pergi dengan patner awak,emm…”dia meneliti kertas di tangannya.

“Faez Hakimi…”sambungnya sambil memandang anak muridnya satu persatu.
Aku membeliakkan mata tanda tak percaya. Macam mana dia boleh jadi patner aku ni? Tidak!!! Mama!!! Faez juga tampak tak percaya.

“Mana satu Faez Hakimi? Cepatlah saya ada banyak kerja lagi ni,”aku mengalihkan pandangan dari wajah Faez ke arah Cikgu Nabila.

“Dia patner saya cikgu?”tanyaku tak percaya.

“Yelah,kenapa?”

“Takde apa-apa cikgu,”

“Kalau macam tu cepatlah pergi,saya ada banyak hal nak buat lagi ni,”katanya mengarah.
Aku berlalu meninggalkan Faez di belakangku.

“Natasha,perlahan lah sikit, aku bukannya tau sangat pasal jalan kat sekolah ni.”ujar Faez lembut. Aku memperlahankan langkahku.

“Cepatlah,aku tinggal jugak karang, jalan macam Mak Limah nak ke pasar.”rungutku apabila melihatnya berjalan macam itik pulang petang.

“Sabar lah kejap. Tak larilah bilik guru tu.”katanya lalu mempercepatkan langkah kakinya.

“Bilik guru memang lah tak lari. Tapi masa yang lari,”kataku lalu mempercepatkan lagi langkah kakiku.

“Wei,tunggulah aku.”katanya dari belakangku.

“Lambat sangatlah ko ni,”rungutku.

Sesampainya kami ke bilik guru,aku terus ke meja Cikgu Nabila. Mak aii…maunya sakit jantung aku tengok tugasan kami. Tebal bukan main. Patutlah suruh Faez teman aku

“Mati kita…”kataku pada Faez. Dia juga mengeluh.

“Nak buat macam mana. Baru masuk dah kena seksa dengan kerja berlambak macam ni. Haih…apalah malang sangat nasib aku.”katanya seolah-olah bercakap seorang diri. Lalu dia terus mengambil sebahagian daripada kertas itu. Bukan sebahagian tapi hampir kesemuanya. Tak banyak yang tinggal untukku,kira ringan lah beban aku.

“Kau boleh ke bawak banyak tu? Tak berat ke? Kalau tak larat meh kat aku sikit,”kataku kasihan melihatnya yang membawa beban kertas itu.

“Tak pe. Aku boleh,”katanya tanpa memandang ke arah ku. Laju saja langkah kakinya. Betul ke mamat ni boleh ni? Dah lah kelas kami tinggi lah jugak.

“Betul ke ni? Kalau tak larat bagi kat aku, kelas kita bukannya rendah. Tingkat tiga tau. Maunya patah bahu ko tu,”bebelku pula.

“Ko ni suka membebel lah. Mengalahkan mak aku,ko tu pun larat ke nak bawak banyak-banyak kalau aku bagi sikit lagi kat ko mesti lagi lambat sampai kelas.”katanya sambil meletakkan kertas di bawah.

“Kenapa dah letih?”tanyaku prihatin.

“Berat tau tak. Nah,kau ambik sikit,”katanya lalu meletakkan suku daripada kertas yang dibawanya.

“Dah jom,”kataku lalu terus menaiki tangga menuju ke kelas kami.

Baru melangkah untuk menaiki tangga aku ditolak oleh seseorang.

“Auchh.. Sakitlah!” kataku lalu bangun untuk mengutip kertas yang berterabur akibat dilanggar. Aku mengalihkan pandangan kepada hamba ALLAH yang telah melanggarku. Dah langgar orang, tak reti nak tolong kutip kertas yang berterabur tu ke?

“Kau??!!”
 

No comments: